| Επιτομή: |
Καθώς αυξάνεται η χρήση των παράλληλων υπολογιστικών συστημάτων, αναπτύσσονται νέες αρχιτεκτονικές, που υποστηρίζονται από διαφορετικά προγραμματιστικά μοντέλα. Η νέα αυτή τάση δημιουργεί ανάγκη για την καθιέρωση ερευνητικών και διδακτικών προτύπων και την εκπαίδευση των σπουδαστών πάνω στην χρήση και τον προγραμματισμό των συστημάτων αυτών. Ο στόχος της παρούσας διατριβής είναι η ενίσχυση της διδασκαλίας του παράλληλου προγραμματισμού, με τον ορισμό μίας σειράς μαθημάτων, την σύνθεση προγραμματιστικών ασκήσεων και την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου εκπαιδευτικού προγραμματιστικού περιβάλλοντος, που προσομοιώνει τις βασικές αρχιτεκτονικές των παράλληλων και κατανεμημένων συστημάτων και ενσωματώνει πρωτότυπες μεθόδους οπτικοποίησης για την στήριξη αυτών των μαθημάτων. Για να καθορίσουμε την παιδαγωγική αξία της διδακτικής μας μεθόδου, ορίσαμε ένα σύνθετο μοντέλο αξιολόγησης ως προς δύο άξονες: την ευχρηστία του προγραμματιστικού περιβάλλοντος και τα μαθησιακά αποτελέσματα. Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων της αξιολόγησης, διαπιστώσαμε ότι η διδακτική μέθοδος που εφαρμόσαμε ήταν ολοκληρωμένη ως προς την θεωρητική και πρακτική προσέγγιση του μαθήματος. Επιπλέον, η εφαρμογή των μεθόδων οπτικοποίησης ενίσχυσε σημαντικά την εκπαιδευτική διαδικασία, ενώ τα διαγράμματα υποστήριξαν με επάρκεια τους σπουδαστές στην επίλυση των ασκήσεων κατά τα βασικά στάδια ανάπτυξης των προγραμμάτων, προώθησαν επιθυμητές μορφές μάθησης και προήγαγαν την επίτευξη της γνώσης σε όλα τα επίπεδα του γνωστικού τομέα σύμφωνα με την ταξινομία του Bloom.
|